Ghazal of Whiteness and Betrayal
Iran, its heart bled dry, still longs for the white-man’s clan, Yet truth is lost from sight, drowned deep in the schemes of the vile ones’ plan. False kings bow down to the West, kissing its hand as a guest, Cheering for children slain, drunk on the blood of the innocent span. Chains of self-deceit are forged, from yellowed lies they are born, Chasing a ghostly whiteness, begging a lineage from foreign man. Identity’s face defaced, severed from soul and erased, How long will they sell the land, for kisses of fools who do not stand? Would that a bond might rise, solidarity’s light in skies, Palestine twinned with Iran, together one soul, one plan. غزلِ سفیدی و خیانت ایران به خون کشید دلش در طلبِ سفیدان گم شد حقیقت از نظر در شُرورِ پلیدان شاهانِ قلابی به غرب، بوسه زنند چو مهمان چون بر یهود بَر زنند شادی ز مرگِ کودکان از زهرِ خودفریبی است زنجیرِ زرد و زنجان تا در سفید پندار جویند نَسَب ز بیگان مسخ است آن هویت، از خویش بریده پنهان تا کَی فروشند خاک، در ...
