English translation of Afshin Ala's poem for Palestine
Saʿdī, no more are mankind kin,
No single body dwell within.
The world has bruised uncounted parts—
Yet none reach out with kindred hearts.
A blue-eyed child in Western lands,
And one with dark and desert hands—
The West, with all its lofty tone,
Sees not these two as flesh and bone.
And children now in Palestine,
May not survive this very line.
To Western eyes it seems quite plain—
Mothers in East don’t count as pain.
They weep for dogs with mournful eyes,
But not for humans as each dies.
Would BBC dare pose the test:
“These dolls on fire—are they not dressed
As girls who once had dreams and names,
Not plastic things to burn in flames?”
O Netanyahu, if you're brave,
Then fight with men—not children’s grave.
Though all of Israel bears the sword,
Not every soul is man or lord.
You wretch! These are not men of war—
They're children in a home, no more.
Though many lie in ruins bare,
They’re basil stems—not troops out there.
Do Kaʿba’s servants now prefer
To dance in cabarets with her?
Or wage no war save one of knives
That twirl in rhythm, sparing lives?
Once more this tribe has turned to slay
Its daughters—what has gone astray?
Has valor fled? Has honor died?
Or has your shame been cast aside?
The mounds of corpses stack so high—
Can Earth not see? Can Heaven lie?
The sky is full of cries and moans—
Yet ears are deaf to all these tones.
How long will Gaza’s children bleed?
Is no one in the West in heed?
Or do they fear, should wrath arise,
That East will answer with its cries?
---
سعدیا دیگر بنی آدم برادر نیستند
جملگی اعضای یک اندام و پیکر نیستند
عضوهای بی شماری را به درد آورده چرخ
عضوهای دیگر امّا یار و یاور نیستند
کودک چشم آبیِ غرب و سیه چشمِ عرب
در نگاه غربیان با هم برابر نیستند
شاید اطفالی که اکنون در فلسطین زنده اند
تا رسد شعرم به این مصراع، دیگر نیستند
از نگاه غربیان انگار در مشرق زمین
مادرانِ داغِ کودک دیده، مادر نیستند
نزد آنانی که می گریند در سوگِ سگان
صحنه های قتل انسان، گریه آور نیستند
کاش بی‌بی‌سی سؤال از باربی سازان کند؛
این عروسک ها که می سوزند، دختر نیستند؟
ای نتانیاهو! اگر مردی تو با مردان بجنگ
گرچه اسرائیلیان از دَم، مذکّر نیستند
بی مروّت! کودکند اینها نه مردان حماس
خانه اند اینها که شد ویرانه، سنگر نیستند
کودکان هر چند بسیارند در ویرانه ها
ساقه های تُردِ ریحانند، لشکر نیستند
خادمانِ کعبه سرگرمند در کاباره ها؟
یا که اهل جنگ، جز با رقص خنجر نیستند؟
بار دیگر خو گرفت این قوم با دختر کُشی؟
یا که غیرت داده از کف، یا دلاور نیستند؟
پشته ها از کشته ها پیداست، دنیا کور نیست؟
آسمان از ناله پر شد، گوش ها کر نیستند؟
تا به کِی کودک کُشی در غزّه؟ آیا غربیان
در هراس از انتقام اهل خاور نیستند؟
افشین علا
